به نقل از «عصر ایران»

میوه های مانده و له شده را هرگز دور نریزید + ۹ ایده برای استفاده این میوه ها

تاریخ انتشار: ۴ اسفند ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۸۱۴۳۴۸

بسیاری از مواقع پس از برگزاری یک مهمانی بزرگ یا تولد، سبد بزرگی از میوه برایمان باقی می ماند که اگر فکری برای نگهداری و استفاده از آنها نکنیم تا چند روز آینده خراب خواهند شد. در این بخش از ترفندهای خانه داری راهکارهایی را آورده ایم که می توانید با استفاده از آنها از میوه های مانده تان به بهترین شکل استفاده نمایید .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۱.میوه های باقی مانده را خشک کنید :

اگر میوه های زیادی برای شما از مهمانی باقی مانده ، بهتر است قبل از خراب شدنشان ، آنها را خشک کنید تا هم تنوعی در تغذیه ایجاد کنید و هم از اسراف جلوگیری نمایید.

۲.میوه ها را به صورت خلالی یا چیپسی برش می زنیم.

به گزارش چشمک، استفاده از میوه های مانده و له شده، درون یک قابلمه یک لیوان آب و یک لیوان شکر می ریزیم و آن را روی حرارت قرار می دهیم تا به جوش بیاید و غلیظ شود . پس از پانزده دقیقه که شربت غلیظ شد ، میوه های خلالی را داخل شربت می زنیم و تکان می دهیم تا شربت اضافی آن گرفته شود.

شربت باعث می شود میوه خشک ما زمان آماده شدن سیاه نشود.

سپس درون سینی فر یک کاغذ روغنی پهن کرده و میوه ها روی آن می چینیم.

فر را روشن نموده و روی کمترین درجه حرارت قرار می دهیم و سپس سینی را درون آن می گذاریم و یک تا سه ساعت صبر می کنیم تا میوه ها خشک شوند .

پس از خشک شدن میوه ها می توانید آنها را به مدت طولانی تر در یخچال یا محیط خشک و خنک نگهداری کنید.

میوه ها را می توانید بدون فر و با دستگاه خشک کن میوه ، هواپز ، مایکروفر ، بخاری یا شوفاژ نیز خشک کنید.

۳.با میوه های باقی مانده کمپوت درست کنید.

استفاده از میوه های مانده و له شده، میوه های خود را خوب شسته و خشک کنید و داخل شیشه های در فلزی استریل شده بریزید .

در یک قابلمه آب ریخته و بگذارید بجوش آید .

سپس آن را از روی گاز بردارید و شکر کم کم به آن اضافه کنید تا به مرحله اشباع برسد یعنی شکر دیگر شکر در آب حل نشود.

پس از سرد شدن آب و شکر را روی میوه های داخل شیشه بریزید تا لب به لب شودو در شیشه را ببندید.

شیشه ها را داخل یک قابلمه که درون آن دو سانت آب سرد ریخته اید ، بچینید و روی حرارت قرار دهید و اجازه دهید آب درون قابلمه جوش آید.

بعد از گذشت زمان لازم شیشه ها را از روی حرارت برداشته و در شیشه ها را مجدداً سفت کرده بگذارید سرد شود .

کمپوت ها را می توانید در کمد گذاشته یا کابینت و هر وقت که نیاز بود استفاده نمایید.

۴.آنها را فریز کنید.

استفاده از میوه های مانده و له شده، برای ماندگاری بیشتر میوه ها می توانید آنها را در مخلوط کن بریزید و در ظروف یخ های مشبک ریخته و درون فریزر بگذارید تا یخ بزند سپس بعد از منجمد شدن، آنها را به اسموتی و یا آب خود بیافزایید .

۵.مربا درست کنید

می توانید از برخی از میوه های اضافه خود مربا درست کنید و به مرور زمان از مرباها استفاده نمایید .

میوه ها را بعد از شستشوی خوب کاملا خشک کرده و خرد کنید.

میوه و شکر را با هم دریک قابلمه مخلوط کنید و سپس کمی آب روی آن بریزید و بگذارید بجوشد.

سپس یک قاشق سرکه به آن بیافزایید .

پس از سرد شدن مربا آن را داخل شیشه بریزید و در یخچال نگهداری نمایید.

۶.میوه ها را روی سالاد خود بریزید.

استفاده از میوه های مانده و له شده، باقی مانده ی میوه های مختلف را تکه تکه کنید و بر روی سالاد خود بریزید تا سالاد شما رنگارنگ و خوشمزه شود.

۷.میوه ها را سرخ کنید.

اگر میوه هایی مانند انگور یا گلابی شما در حال خراب شدن است، آنها را در تابه بریزید و کمی تفت دهید و به انواع غذاها بیافزایید.

۸.میوه ها را به اسموتی خود بیافزایید.

میوه های رسیده شیرین تر هستند، بنابراین بهتر است آنها را در اسموتی بریزید تا اسموتی شما خوشمزه و مغذی شود.

طریقه استفاده از میوه های مانده : کیوی

استفاده از میوه های مانده و له شده، اگر از مهمانیتان برای شما مقداری کیوی مانده است می توانید از کیوی رسیده برای نرم کردن و طعم دادن به گوشت استفاده کنید زیرا کیوی حاوی یک آنزیم طبیعی به نام اکتینیدین است که به شکستن پروتئین ها کمک می کند.

برای استفاده از کیوی برای نرم کردن گوشت ، دو عدد کیوی را له کنید و دو قاشق غذا خوری روغن زیتون، یک قاشق چای خوری سرکه ی سیب و مقداری نمک و فلفل به آن بیافزایید سپس این سس را بر روی گوشت خود بریزید.

موز و انبه مانده

می توانید با موز های خود شیر موز یا شیر انبه درست کرده و نوش جان کنید .

تعدادی خرما را پس از پوست کندن و در آوردن هسته با موز، انبه و شیر در مخلوط کن،بریزید و یک معجون خوشمزه و مقوی برای خودتان و کودکانتان درست کنید.

می توانید موز و انبه را پوست بکنید و هسته انبه را بگیرید. آن ها را جداگانه بسته بندی نموده و در فریزر قرار دهید و در مواقع نیاز یک بسته از آنها را بیرون بیاورید و پس از باز شدن یخ آن در مخلوط کن با شیر مخلوط کنید و نوش جان کنید.

موزهای رسیده را له کنید، به آنها تخم مرغ بیافزایید و با آنها املت درست کنید.

در هنگام پختن کیک به جای قند و شکر، مقداری موز را با توت مخلوط کنید و به خمیر کیک بیافزایید.

می توانید با موز و انبه نان طعم دار بپزید.

سیب و گلابی مانده

استفاده از میوه های مانده و له شده، سیب و گلابی را می توانید کمپوت کنید یا با آن مربا درست کنید.

گوجه

گوجه ها را خوب بشورید و رنده کنید و در پلاستیک فریزر بریزید و در فریزر قرار دهید. سپس هر وقت به گوجه رنده شده نیاز داشتید؛ از آن ها استفاده کنید یا بجای رب از آن استفاده کنید.

خیار

می توانید با خیارهای باقی مانده از مهمانیتان خیار شورخانگی خوشمزه درست کنید.

انگور

با انگور ها نیز می توانید سرکه خانگی و طبیعی درست کنید برای این کار ،انگورهای مانده یا دانه شده را در داخل بطری بریزید و بگذارید بماند تا به سرکه تبدیل شود.

پرتقال

استفاده از میوه های مانده و له شده، از پوست پرتقال و لیمو می توانید برای معطر کردن مرباها یا حتی برخی از غذاها استفاده کنید.

طریقه نگهداری از میوه ها

هنگام خرید، میوه هایی را انتخاب کنید که وزنشان نسبت به اندازه شان سنگین تر باشد.

هنگام خرید میوه ها را بو کنید ، میوه های تازه و رسیده عطر و بوی خوبی دارند اما میوه های مانده این بو را ندارند.

به بافت میوه هم توجه کنید ، اگر میوه بیش از حد شل و آبکی است، از خیر خریدش بگذرید.

اگر مقدار زیادی میوه خریداری کرده اید بهتر است آنها را نشویید و نشسته نگه شان دارید زیرا ماندگاری میوه های نشسته بیشتراست.

میوه ها را نباید در محلی که آفتاب و نور مستقیما به آن می تابد، قرار دهید و بهتر است آنها را در جای خنک بگذارید.

کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: میوه های مانده دور نریزید استفاده کنید باقی مانده میوه ها قرار دهید درست کنید یک قابلمه خشک کنید مخلوط کن شیشه ها خشک کن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۸۱۴۳۴۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر صافی کف پا نوعی بمب ساعتی نباشد چه؟

فرارو- اگر نگوییم برای قرن‌ها دست کم برای چندین دهه محققان، متخصصان پزشکی و عموم مردم بر این باور بودند که افراد دارای کف پای صاف بیش‌تر مستعد ابتلا به انواع مشکلات هستند. به طور خاص اعتقاد بر این بود که داشتن کف پای صاف افراد را مستعد درد‌های آینده و سایر مشکلات اسکلتی عضلانی (مانند عضلات، تاندون‌ها ویا رباط‌ها) می‌سازد.

به گزارش فرارو به نقل از کانورسیشن، اعتقاد بر این بود که کف پای صاف نوعی بمب ساعتی است. با این وجود، مقاله‌ای تازه منتشر شده در مجله پزشکی ورزشی بریتانیا این افسانه را به چالش می‌کشد. نتایج بررسی تازه نشان می‌دهد که این تصور که داشتن کف پای صاف به طور اجتناب ناپذیری منجر به درد یا سایر مشکلات اسکلتی – عضلانی می‌شود بی اساس است.

این فرضیه از کجا می‌آید؟

این ایده که صافی کف پا یک مشکل است به قرن‌ها قبل برمی گردد. "مرتون ال روت"، "ویلیام پی اورین" و "جان اچ وید" متخصصان امریکایی در زمینه پا در نیمه دوم قرن بیستم مفهوم پا‌های "ایده آل" یا "عادی" را متداول ساختند و این ایده که صافی کف پا یک مشکل قلمداد شد از سوی آنان ظاهری علمی پیدا کرد.

این پزشکان و محققان اولین کسانی بودند که مدعی شدند اگر پا‌ها معیار‌های خاص "طبیعی بودن" را نداشته باشند برای مثال، فاقد قوس کف پا باشند غیر طبیعی بوده و باعث می‌شود فرد مستعد آسیب شده و پا کم‌تر کارآمد باشد. این فرضیه از آن زمان به این سو در دستور کار برنامه‌های آموزشی متخصصان بهداشت و درمان قرار گرفت. اگرچه امروزه با به روز شدن برنامه‌های درسی مدرن، این فرضیه به تدریح در حال منسوخ و از دستور کار خارج شدن است. این فرضیه تقریبا برای مدت پنج دهه در سراسر جهان تدریس می‌شد اگرچه پایه علمی ضعیفی داشت. در واقع، علم هرگز این فرضیه را تایید نکرده در نتیجه به نظریه تبدیل نشد و در سطح فرضیه باقی ماند. با این وجود، در طول سال‌های متمادی تا به امروز بسیاری از متخصصان سلامت از این فرضیه حمایت می‌کنند که کف پای صاف خطر بزرگی برای ایجاد اختلالات اسکلتی - عضلانی است. در نتیجه، این ایده همچنان در باور‌های عموم مردم ثابت است.

آیا کف پای صاف باعث آسیب‌های اسکلتی - عضلانی می‌شود؟

برخلاف فرضیه روت و همکاران اش متاآنالیز‌ها که بالاترین سطح شواهد علمی است افزایش خطر ابتلا به اکثر قریب به اتفاق آسیب‌های اسکلتی - عضلانی را در میان افراد دارای کف پای صاف نشان نداده اند. این متاآنالیز‌ها تنها پیوند‌های ضعیفی را بین داشتن کف پای صاف و خطر ابتلا به سندرم استرس میانی تیبیا (درد در استخوان درشت نی)، سندرم کشکک رانی (درد در اطراف کاسه زانو) و آسیب‌های ناشی از استفاده بیش از حد غیر اختصاصی در اندام تحتانی شناسایی کردند.

علاوه بر این، نتایج یک بررسی سیستماتیک و یک متاآنالیز نشان داد که دوندگان با کف پای صاف بیش‌تر از آنانی که کف پای غیر صاف دارند در معرض خطر آسیب قرار ندارند. نتایج این تحلیل‌ها این ایده را زیر سوال می‌برند که افراد دارای کف پای صاف در معرض خطر جدی ابتلا به اختلالات اسکلتی - عضلانی قرار دارند. با این وجود، علیرغم این یافته‌ها منابع مختلف مانند وب سایت‌های حرفه ای، فوروم‌های اینترنتی و سایر رسانه‌ها اغلب این ایده را مطرح می‌کنند که افرادی که کف پای صاف دارند در معرض خطر بیش تری برای مواجهه با آسیب قرار دارند و حتی نیاز به درمان دارند حتی اگر هیچ گونه علائمی از اسیب را نداشته باشند.

متاسفانه این موضوع اغلب منجر به مداخلات غیر ضروری در افراد می‌شود مانند استفاده از کفش‌های ارتوپدی یا ارتز‌های سفارشی پا برای صافی کف پای بدون علامت. هم چنین، باور به غیر طبیعی بودن کف پای صاف منجر به نگرانی‌های قابل توجهی در بین افراد دارای کف پای صاف در مورد ظاهر پا‌های شان می‌شود.

کف پای صاف بدون علامت معمولا نیازی به مداخله متخصصان سلامت ندارد. براساس دانش علمی فعلی ارزیابی این که آیا یک فرد دارای کف پای صاف برای تعیین خطر آسیب دیدگی است یا خیر بی اثر است و حتی می‌تواند تاثیر معکوس داشته باشد.

در حالی که ممکن است فردی با کف پای صاف دچار آسیب اسکلتی - عضلانی شود این لزوما بدان معنا نیست که صافی کف پا باعث بروز آسیب شده است.

کاملا ممکن است که دو متغیر در یک زمان وجود داشته باشند بدون اینکه پیوند علّی وجود داشته باشد. بین پیوند علی و همبستگی تفاوت مهمی وجود دارد. رابطه علت و معلولی بدان معناست که تغییر در متغیر (علت) منجر به تغییر در متغیر دیگر (موثر) می‌شود. وقتی دو متغیر با هم مرتبط هستند تغییرات در یک متغیر ممکن است با تغییرات دیگری همراه باشد، اما این بدان معنا نیست که یکی باعث دیگری می‌شود. برای تشریح این مفهوم مثال ذیل را در نظر می‌گیریم: ما به ۵۰۰ کودک شش تا ۱۲ ساله یک آزمون ریاضی می‌دهیم. با انجام تست‌های همبستگی متوجه روندی می‌شویم: هر چه پای کودکان بزرگ‌تر باشد نمره نهایی آنان در امتحان بالاتر می‌رود. در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که آیا اندازه پا واقعا بر مهارت‌های ریاضی تاثیر می‌گذارد؟ البته که پاسخ منفی است!

متغیر دیگری که در نظر گرفته نشده سن است که نقش عمده‌ای در این همبستگی دارد. از آنجایی که پا‌ها با افزایش سن بزرگتر می‌شوند یک همبستگی قوی، اما نادرست وجود دارد؟ همین اصل در مورد کف پای صاف نیز صدق می‌کند. اگر آسیب اسکلتی عضلانی در فردی با کف پای صاف رخ دهد نتایج تحقیقات کنونی نشان می‌دهند که که صافی کف پا لزوما علت آن نیست و سایر عوامل باید بررسی شوند. پیوند مربوط به همبستگی است و نه علت و معلول.

از نظر مالی به راحتی می‌توان فهمید که تجویز ارتز‌های سفارشی پا با هزینه صد‌ها دلاری برای جلوگیری از آسیب‌های اسکلتی - عضلانی مرتبط با صافی کف پای بدون علامت تاثیر منفی قابل توجهی دارد. این امر به ویژه با توجه به این که وجود کف پای صاف تنها اندکی خطر ابتلا به این آسیب‌ها را افزایش می‌دهد صدق می‌کند. برای حل این مشکل متخصصان مراقبت‌های بهداشتی باید با ایجاد تمایز واضح‌تر برای بیماران خود بین انواع آناتومیکی بی ضرر و شرایط بالقوه نگران کننده به کاهش تشخیص بیش از حد کف پای صاف کمک کنند. از آنجایی که تشخیص بیش از حد اغلب منجر به درمان بیش از حد می‌شود اجتناب از درمان‌های غیر ضروری به کاهش نگرانی بیماران در مورد کف پای صاف کمک می‌کند.

در نهایت این که ما باید این ایده قدیمی را که هنوز هم به شکل گسترده‌ای رواج دارد کنار بگذاریم که استدلال می‌کند صاف بودن کف پا مشکلی است که افراد را در معرض خطر بالای دچار شدن به آسیب اسکلتی  - عضلانی قرار می‌دهد. زمان آن فرارسیده که دیدگاه و رویکرد خود را نسبت به اهمیت کف پای صاف تغییر دهیم و تنوع طبیعی آن‌ها را در زمینه سلامت کلی پا بشناسیم. مهم‌تر از همه زمان آن فرارسیده که صافی کف پای بدون علامت را صرفا به عنوان یک نوع آناتومیکی و نه یک نقص یا نوعی غیر طبیعی در نظر بگیرید.